UYGUR ALFABESİ, UYGUR METİNLERİ



UYGUR ALFABESİ (UYGURCA)

Uygurlar, M.S. 745-840 yılları arasında Orhun Nehri kıyısında kurulmuştur.
Kurucusu Kutluk Bilge Kül Kağan'dır.
Bir süre Göktürklerin egemenliğinde yaşamışlar ancak sonra bağımsızlıklarını kazanmışlardır.
Uygur Türkleri kendine özgü bir alfabe kullanmıştır.

Uygur alfabesi 3 sesli,11 sessiz toplam 14 harftir. 
Sağdan sola doğru yazılır. 
Uygur metinlerinde Mani ve Budizm inançları başlıca konulardır.

Uygur Dönemine Ait Başlıca Eserler:

Irk Bitig:  930'lu yıllarda Göktürk harfleriyle kaleme alınmış olan Irk Bitig (Fal Kitabı), Mani muhitinde yazılmış önemli bir metindir. İçinde dine ait unsurlar bulunmakla beraber dinî bir eser değildir; bir fal kitabıdır.

Altun Yaruk (Altın Işık): Budizm’in esaslarını, felsefesini ve Buda'nın menkıbelerini anlatan dini bir eserdir.

Sekiz Yükmek : Sekiz bilgi, sekiz tomar anlamlarına gelmektedir. Eserde beş duyu organının anlamı ve görevleri Budist bir yaklaşımla verilmiş ve bazı manevi bilgiler anlatılmıştır.

Prens Kalyanamkara ve Prens Papamkara: Uygurlar döneminin en tanınmış öykülerinden biridir. Bu eserde, iyi yürekli bir şehzadenin bütün canlılara yardım etmek ve canlıların birbirlerini öldürmelerine engel olmak üzere çok değerli bir mücevheri ele geçirmek için çıktığı maceralı yolculuk anlatılır.


Yorum Gönder

0 Yorumlar